Historia zatoczyła koło. Dwóch wspaniałych gitarzystów – Larry Coryell i Philip Catherine – powróciło na tę samą scenę, na której odniosło swój pierwszy triumf. W 1976 roku pojawili się oni na deskach Filharmonii Berlińskiej w składzie zespołu The 11th House at Berliner Jazztage, ale to ich gra w duecie skupiła szczególną uwagę krytyków i była początkiem wielkiej muzycznej przygody. Pod koniec lat 70. odbyli oni międzynarodowe tournee, podczas którego relacje z ich koncertów potrafiły ściągnąć przed telewizory widownię sięgającą 17 milionów (Sao Paulo Jazz Festival 1978) – wynik niewyobrażalny z dzisiejszej perspektywy.
Płyta „Last Call” to zapis koncertu z 24 stycznia 2017 roku upamiętniającego 40. rocznicę wydania ich płyty „Twin House” (Atlantic,1977). Artyści zaprezentowali cztery utwory w duecie oraz trzy w towarzystwie: Jana Lundgrena na fortepianie, Larsa Danielssona na kontrabasie oraz Paolo Fresu na trąbce. Repertuar łączył autorskie kompozycje gitarzystów oraz takie słynne standardy jak: Manhã de Carnaval (Luiz Bonfa), Embraceable You (Geroge Geshwin) czy Bag’s Groove (Milt Jackson).
Wsłuchując się w muzykę, łatwo dojść do wniosku, że zdobycze i osiągnięcia gitarowej techniki omawianego duetu stały się z czasem własnością powszechną. Obaj artyści przyczynili się do popularyzacji i rozwoju solowej techniki instrumentalnej, co jest już solidną podstawą do uzyskania wiecznego miejsca w panteonie historii muzyki nie tylko jazzowej. Kto rozwija bazę techniczną, ten posuwa naprzód całą epokę.
Mimo upływu czasu gra tej dwójki artystów wciąż daleko wykracza poza technikę przeciętnych koncertów gitarowych. Warto podkreślić, z jaką erudycją muzycy wykonują bluesowy utwór Bag’s Groove, gdzie słyszymy szereg motywów pochodzących m.in. z Move i Birth of the Cool Denzila Besta, aż po solową partię fagotu ze Święta Wiosny Igora Strawińskiego.
Niestety koncert ten okazał się ostatnim występem przed publicznością Larry’ego Coryella. Artysta zmarł 4 tygodnie później w wieku 73 lat, pozostawiając po sobie jedną z najpiękniejszych kart w historii muzyki gitarowej. „Last Call” to płyta mająca dziś wymiar historyczny, przez co tym bardziej godna polecenia.
