„Spicy Margarita” to ostatnie dzieło greckiego akordeonisty Thanosa Stavridisa. Urodzony na północy kraju w Thessalonikach artysta prezentuje muzykę przepełnioną tak pozytywnym przesłaniem, że w upchanym pandemicznymi wiadomościami świecie mediów, takie wydawnictwo to nie lada rarytas. Muzyk prowadzi artystyczną działalność już od 20 lat i zdołał zaznaczyć swoją obecność na ponad 100 albumach i koncertach innych wykonawców. Stylistycznie obraca się w kręgu tradycyjnej muzyki bałkańskiej, którą wynosi do najlepszych wzorców współczesnej muzyki rozrywkowej. Czy takie rzeczy na akordeonie są w ogóle możliwe?
Thanos Stavridis skrzętnie wykorzystał swoje muzyczne znajomości i zdołał zgromadzić na swojej płycie skład wykonawczy będący gwarantem najpiękniejszych bałkańskich dźwięków. Znajdziemy tam między innymi legendarnego macedońskiego gitarzystę Vlatko Stefanovskiego czy też bułgarskiego mistrza gry na kavalu Theodosii Spassova. Są to artyści cieszący się na tamtejszej scenie wielką popularnością i uznaniem.
Na płycie znajdziemy trzynaście utworów, które z powodzeniem określić możemy jako taneczne. Staviridis umiejętnie wykorzystuje popularne style i gatunki, by następnie okrasić je bałkańską melizmatyką, nieparzystą rytmiką oraz fantazją i polotem, które doskonale charakteryzują muzykę z tamtej części świata. Najjaskrawszym przykładem może być tu kubańska salsa na Havana Nights. Brawurowa synteza i doskonała jej egzekucja w wykonaniu muzyków wymykającym się wszelkim podziałom. Wyjątkowo taneczne rytmy usłyszymy też na Alma Gitana, choć kulturowo obracamy się tu w rejonach Andaluzji i impulsywnego flamenco. Route E-75 będzie ukłonem w stronę rocka z paradą gitarowych popisów na miarę Joe Satrianiego. Dla zachowania balansu na „Spicy Margarita” znajdziemy też balladowe Echoes of a Feast that Passed czy też Stella’s Eyes w rytmie tanga.
Thanos Stavridis z oszałamiającą łatwością rozrzuca po tej płycie melodie, które mają szansę pozostać z nami na bardzo długo. Wiele utworów z powodzeniem może znaleźć się na imprezowych playlistach. Wszystko to połączone w jednolity stop różnorakich elementów stylistycznych cechujących współczesną globalną wioskę. Chapeau bas za pomysłowość, świeżość i odkrywczość, choć w oparciu o tradycję.
