Daniel Herskedal, norweski mistrz tuby i kompozytor obdarzony nieprzecietną muzyczną wrażliwością , powraca z długo wyczekiwanym albumem „Movements of Air”. To już piąte wydawnictwo w dorobku jego uznanego tria, a zarazem dziesiąty projekt przygotowany we współpracy z wytwórnią Edition Records. Wydaje się, że właśnie ta płyta może z jednej strony stanowić pomost między debiutanckim „Slow Eastbound Train” a uznanymi „The Roc” i „Voyage”, a z drugiej – otworzyć całkiem nowy rozdział w twórczości Herskedala. Premiera zaplanowana jest na 25 kwietnia 2025 roku.
W skład trio wchodzą: Eyolf Dale (fortepian i instrumenty klawiszowe) oraz Helge Andreas Norbakken (perkusja i instrumenty perkusyjne). Choć w centrum uwagi znajduje się tuba, Herskedal daleki jest od konwencjonalnej interpretacji tego instrumentu. Już od ponad dekady nieustannie przesuwa granice brzmieniowe, łącząc introspekcyjną głębię z rozmachom godnym ścieżek filmowych. „Movements of Air” idealnie podkreśla tę podwójną naturę jego stylu: z jednej strony mamy kontemplacyjne momenty wyciszenia, z drugiej – kompozycje o sile niemal symfonicznej.
Tematyka albumu krąży wokół nadziei, dążenia do lepszej przyszłości, ale też zderzania dobra ze złem, wojny z pokojem. Kompozycje takie jak The Olive Branch czy Peace River Crossing odwołują się do uniwersalnych wartości i brzmią jak wołanie o pojednanie w niespokojnych czasach. W obu utworach słychać charakterystyczną dla Herskedala umiejętność budowania filmowych przestrzeni dźwiękowych, w których nawet najdrobniejszy akcent perkusyjny urasta do rangi symbolu. Natomiast Elements of Harmony i Harmonic Allusions pokazują twórcę w bardziej eksperymentalnym wydaniu, gdyż ukazują jego niecodzienne podejście do harmonii i tekstur. Ta warstwa dźwiękowa, momentami zaskakująco surowa, a innym razem wręcz eteryczna, wciąga słuchacza w świat pełen nieoczywistych brzmień i odważnych rozwiązań kompozytorskich.
Nie sposób nie wspomnieć o imponującym dorobku Herskedala, który wykracza poza samą muzykę jazzową. Jego aranżacja przeboju San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair) do filmu „The Last Black Man in San Francisco” (produkcja Brada Pitta) została później wykorzystana w globalnej kampanii Coca-Coli „Open Like Never Before”. Współpraca z tak różnorodnymi podmiotami jak BBC Concert Orchestra, Royal Norwegian Navy Band czy Chór Patriarchatu Moskiewskiego dowodzi wszechstronności kompozytora. Co więcej, praca z Marją Mortensson przyniosła mu nagrodę Spellemannprisen (norweski odpowiednik Grammy) w 2019 roku i nominację w kategorii „Międzynarodowy Sukces Roku”, a w 2021 roku otrzymał The Ambies Award za „Najlepszą oryginalną ścieżkę dźwiękową i nadzór muzyczny” do podcastu „9/12”.
Na „Movements of Air” Herskedal ponownie udowadnia, że tuba nie musi być instrumentem o ograniczonym zakresie brzmieniowym czy też solistycznym. Przeciwnie – w jego rękach staje się środkiem wyrazu potężnym i subtelnym zarazem. Artyście udało się stworzyć muzykę, która pozostaje równocześnie głęboko emocjonalna i klarownie skonstruowana. Każdy z dziewięciu utworów (m.in. We Belong To Each Other, Mountain Of Companions, Who Are You?) otwiera inne perspektywy artystyczne i poszerza krajobraz dźwiękowy, w którym tuba, fortepian i perkusja funkcjonują niczym zespół poszukujących siebie wzajemnie głosów.
Dla fanów dotychczasowej twórczości Herskedala „Movements of Air” będzie logiczną kontynuacją wcześniejszych albumów, jednak słychać wyraźnie, że kompozytor nie boi się przekraczać granic. Każdy kolejny motyw otwiera przestrzeń do refleksji nad rolą muzyki w czasach pełnych niepewności – a jednocześnie niesie nadzieję, że piękno potrafi przezwyciężyć wszelkie przeszkody. W efekcie otrzymujemy nie tylko przemyślany pod kątem koncepcji krążek, ale też czystą przyjemność słuchania dla miłośników brzmień oscylujących między jazzem a muzyką klasyczną. „Movements of Air” to niewątpliwie jedno z najważniejszych tegorocznych wydawnictw, którego nie można pominąć, jeśli poszukuje się w muzyce zarówno subtelności, jak i prawdziwej siły wyrazu.
