Katarzyna Groniec po kilkuletniej przerwie wraca. Własnie ukazał się utwór Ballada o Evelyne McHale do którego powstał symboliczny teledysk.
Ballada o Evelyn McHale powstała z żalu, że 1 maja 1947 roku na drodze Evelyn nie stanął nikt, kto odmieniłby jej los. Z żalu nad każdą Evelyn i z nadzieją, że nie ma czegoś takiego jak koniec. Piosenka napisała się właściwie sama, kilka godzin po tym jak natknęłam się w internecie na zdjęcie. Zaśpiewałam ją Tomkowi, a Tomek usłyszał ją gitarowo. „Ballada o Evelyn McHale” to singiel, którego producentem muzycznym jest Tomek „Harry” Waldowski – mówi Katarzyna Groniec o utworze.
Katarzyna Groniec – laureatka głównej nagrody Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu (1988); debiutowała rolą Anki w musicalu „Metro” w Teatrze Dramatycznym (1991). W 1997 roku na Festiwalu Piosenki Aktorskiej zdobyła Grand Prix, Pierwszą Nagrodę i Nagrodę Dziennikarzy, gdzie zaśpiewała Zdemaskowanie piosenki Hemara oraz Amsterdam Brela. W kwietniu 2008 roku Katarzyna Groniec otrzymała dyplom mistrzostwa im. Aleksandra Bardiniego – za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie piosenki aktorskiej.
Wyjątkowa wokalistka i osobowość polskiej sceny. Niekiedy cały teatralny zespół nie jest w stanie dostarczyć tylu emocji i tak umiejętnie przenieść słuchaczy w świat o którym opowiada. A opowiada niezwykle przejmująco i wiarygodnie, dzięki czemu po chwili każdy przenosi się w świat kreowany słowem i melodią. Jej występy to przejmujące spektakle, a widzowie od początku czują realistyczność wszystkich historii. Towarzyszący artystce muzycy w idealny sposób dozują emocje budując niepowtarzalny nastrój.
Urodziłam się 22.02.1972 w Zabrzu. Szybko zaczęłam mówić, ale nie chciało mi się chodzić. Żeby mnie sprowokować do wysiłku kładziono zabawki trochę dalej niż na wyciągniecie ręki. Udawałam, że ich nie widzę i bawiłam się palcami. Zadebiutowałam na komunii siostry mając 1,5 roku. Ku ogólnej konsternacji Mazurkiem Dąbrowskiego.
Potem śpiewałam głównie w domu. Bardzo dużo i bardzo głośno. Jako nastolatka pojechałam na warsztaty dla wokalistów jazzowych, gdzie byłam postrachem kadry wybitnych instrumentalistów. W 1988 roku Piotr Hajduk i ja wykonaliśmy w duecie standard jazzowy My Funny Valentine na Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu i wygraliśmy.
W 1991 roku zaśpiewałam główną rolę Anki w pierwszym polskim musicalu „Metro”. Tym sposobem na 9 lat związałam się z tandemem Józefowicz – Stokłosa biorąc udział we wszystkich produkcjach wychodzących spod ich ręki w Teatrze Studio-Buffo. Szczególnym sentymentem darzę „Nie opuszczaj mnie…”, „Tyle miłości” i „Przeżyj to sam”. Piosenkami pochodzącymi z tych spektakli wygrałam 18 PPA w 1997 roku śpiewając „Amsterdam” Jacquesa Brela i „Zdemaskowanie piosenki” Mariana Hemara lepiej znaną pod tytułem „Taka mala”. Zdobyłam Grand Prix, Pierwszą Nagrodę, Nagrodę Dziennikarzy i Nagrodę Prezydenta Miasta Gdynia.
W 2008 r. otrzymałam Dyplom Mistrzowski im. Aleksandra Bardiniego.”
Płyty:
W 2000 roku „Mężczyźni”
W 2002 roku „Poste restante”
W 2004 roku „Emigrantka”
W 2007 roku „Przypadki”
W 2008 roku „Na żywo”
W 2009 roku „Listy Julii”
W 2011 roku „Pin-Up Princess”
W 2014 roku „Wiszące Ogrody”
W 2015 roku “ZOO” z piosenkami Agnieszki Osieckiej
W 2018 roku “Ach!”
Fot. Alex Lua Kaczkowska
