Do tanga trzeba dwojga! Śpiewał o tym już Louis Armstrong i Budka Suflera. Nagrywali Lester Young i Oscar Peterson, wyznaczając trend w jazzie kontynuowany po dziś dzień. „Abrazo” to kolejne wydawnictwo, które idealnie wpisuje się w fenomen tego tańca i póki jego stylizacje będą na takim poziomie, moda na tango nie będzie przemijać.
Vincent Peirani i Emile Parisien po raz pierwszy spotkali się 10 lat temu w kwartecie perkusisty Daniela Humaira. Trudno uwierzyć, że od tamtego czasu wystąpili wspólnie na ponad 1000 koncertach, spośród których 600 zagrali w duecie. Pierwszą wspólną płytą była „Belle Epoque” (Act Music, 2014) i „Abrazo” jest w pewnym sensie jej kontynuacją. The Crave Jelly Roll Mortona wpisuje się w tematykę poprzedniego albumu poświęconego historii muzyki jazzowej i folkowej we Francji, ale już kolejne kompozycje dość jednoznacznie odnoszą się do tanecznej zadziorności tanga. Na warsztat Francuzów idą utwory Astora Piazzolli (Fuga Y Mysterio, Deus Xango), Tomasa Gubitscha (A Bebernos Los Vientos) i Xaviera Cugata (Temptetion). Autorskie propozycje nie odbiegają od obranej stylistyki. Jest wyraziście, z wigorem i w pełni naturalnie, jakby artyści na tej muzyce się wychowali. Swobodna improwizacja oparta jest na ścisłych założeniach formalnych, gdzie akcenty na poszczególne miary w takcie stają się fundamentem dla każdej z fraz. Biegłość techniczna, a w zasadzie wirtuozeria zbiega się z typowym pulsem tanga, nie pozwalając zapomnieć słuchaczowi, że ostatecznie jest to taniec.
Doskonałym przykładem na maestrię „Abrazo” jest Memento autorstwa Emile’a Parisiena, do którego nagrano piękne wideo przedstawiający tańczącą parę (Alice Renavand, Fred Faula). Artyści grają tu jak natchnieni, ich muzyka jest czysta i prosta w swym wyrazie, ale jednocześnie ukazuje ich osobowość.
Płytę kończy niespodziewanie optymistyczny walczyk Kate Bush – Army Dreamers. Czyżby to zapowiedź kierunku, w którym udadzą się artyści na kolejnym krążku? Na pewno nikt nie będzie miał nic przeciwko. Słynny przebój angielskiej wokalistki wypada bardzo przekonująco, podobnie jak i cała ta produkcja.
