RGG to trio fortepianowe, obchodzące w tym roku 21-lecie swojej działalności z dorobkiem 13 płyt. W palecie kilkunastu rozpoznawalnych w kraju jazzowych triów fortepianowych RGG zajmuje szczególną pozycję. Łukasz Ojdana (fortepian), Maciej Garbowski (kontrabas), Krzysztof Gradziuk (perkusja), to muzycy o rzadko spotykanej świadomości tego, co robią i do jakiego celu dążą. Sytuują się wyraźnie w przestrzeni nie tylko jazzu, ale też współczesnej muzyki improwizowanej, o zabarwieniu europejskim.
Twórczość RGG nawiązuje do doświadczeń artystycznych wynikłych z obcowania z ekspresją artystów europejskich zapraszanych do współpracy z zespołem. To wspomnienie drogi od wydania płyty „Aura” poprzez wydawnictwa z udziałem Evana Parkera i Trevora Wattsa, a także Verneriego Pohjoli i Samuela Blasera. Szczególnie ważny był także dwuletni okres współpracy z Tomaszem Stańko, z którym trio tworzyło jego ostatni regularnie działający kwartet. RGG to trio perfekcjonistów, którzy ojedynczy dźwięk, sposób jego wydobycia i jego kontekst brzmieniowy, traktująjako wartość samą w sobie. Muzyka RGG wymyka się klasyfikacjom, bo członkowie zespołu unikają głównego nurtu, łatwych rozwiązań i oczywistego repertuaru. Łukasz Ojdana, Maciej Garbowski i Krzysztof Gradziuk z niespotykaną konsekwencją i uporem tworzą własną wizję przestrzeni muzycznej, która w oczywisty sposób przekracza granice jazzu.
RGG od początku swojej działalności ceniło sobie przede wszystkim niezależność i wolność twórczą, co wynika z założeń muzyki, którą uprawiają. Stąd też decyzja o zakończeniu współpracy najpierw z amerykańską wytwórnią OkeH Records, a następnie z Warner Music Poland i słynną serią „Polish Jazz”. Zespół nie idąc na żadne ompromisy, postanowił wydać płytę z okazji jubileuszu w sposób niezależny, nieustannie krocząc drogą bezkompromisowości.
Łukasz Ojdana – przedstawiciel najmłodszej generacji muzyków europejskich. Artysta postrzegający kulturę brzmienia i osobowość twórcy jako nadrzędne elementy budulcowe wyrazistego muzycznego charakteru, w którym inspiracja wyraźnie dystansuje pojęcie naśladownictwa stylu mistrzów. Inspiracje młodego pianisty rozpościerają się w szerokim zagadnieniu sztuki dotykając obszarów literatury, filozofii, teatru i duchowości.
Maciej Garbowski – reprezentant polskiej myśli kompozytorskiej w której wyraźne wpływy technik kompozytorskich charakterystycznych dla języka Lutosławskiego czy Pendereckiego syntezują z muzyczną erudycją i kontrabasową wirtuozerią. Garbowski zasłuchany w muzyce XX wiecznych twórców eksploruje zagadnienie melodyki i harmoniki wplatając w nią słowiański liryzm i autorski charakter przepełniony wrażliwością i subtelnością.
Krzysztof Gradziuk – esteta perkusyjnego brzmienia, kolorysta i kreator melodii, artysta bezkompromisowy i poszukujący nowych ścieżek rozwoju w zgodzie z własnym poczuciem artystycznego smaku. Abstrakcyjność perkusyjnej treści w zestawieniu z elastycznością i wirtuozeria potęguje wrażenie niekonwencjonalnej sztuki gry określając artystę mianem jednego z bardziej oryginalnych perkusista współczesnej, europejskiej sceny muzycznej.
