 |
| ★★★★★★★★★★ |
1. Potro de Rabia y Miel 2. Oniria 3. Dream Of Mompou #1 3. Travesuras 4. Dream of Mompou #2 5. Alegrias pa Averio 6. La Comunidad 7. Dream of Mompou #3 8. Dream of Miles 9. Vengo de Moler 10. Dream of Mompou #4 SKŁAD: Daniel Garcia – fortepian, Fender Rhodes, syntezatory; Reiner Elizarde „El Negrón” – kontrabas, Michael Olivera – perkusja; Jorge Pardo – flet (4, 10)
PRODUKCJA: Daniel Garcia WYDANIE: Act Music, 26 kwiecień 2019
Flamenco i jazz są braćmi twierdzi hiszpański pianista Daniel Garcia. Łączy je podobny sposób wyrażania się poprzez muzykę, nieustanny, płynny ruch i – jak to określa artysta – głębokie doświadczenie każdej chwili. Podobieństwa pomiędzy obydwoma stylami zdecydowanie łatwiej opisywać w sferze teoretycznej niż praktycznej. Wszak prób ich żenienia było bez liku, niestety nie zawsze udanych, a już na pewno nie do końca przekonywujących. Nawet ostatni projekt Chika Corei – The Spanish Heart Band – znalazł swoich zajadłych krytyków, zarzucających mu brak naturalności i zbyt szablonowe podejście do oryginalnego materiału.
 |
| fot. Maria Saiz |
Daniel Garcia, nagrywając płytę „Travesuras”, wbrew pozorom zawiesił sobie poprzeczkę bardzo wysoko, a do realizacji tego przedsięwzięcia wybrał swoje trio (Reiner Elizarde – kontrabas, Michael Olivera – perkusja) z gościnnym udziałem słynnego saksofonisty i flecisty Jorge Pardo, grającego niegdyś z samym Paco de Lucią. Ciężar komponowania, poza nielicznymi wyjątkami (Potro de rabia y miel, Vengo de moler), pozostawił sobie.
Lider bandu ma za sobą wykształcenie klasyczne jak i jazzowe, co skrzętnie wykorzystuje, stosując klasycyzujące harmonie, kadencje i kolorystykę brzmienia, splatając je z żywiołem jazzowej improwizacji i chromatyki. Uwolniłem siebie od oczekiwań, pozwoliłem sobie dryfować i obserwować czy coś z mojej gry wyłoni się interesującego – mówi pianista. Podejście dziecka naiwnie patrzącego na otaczający go świat przyniosło nadspodziewane efekty. Garcia przyjmując dość eklektyczną postawę, przede wszystkim wyraża siebie. Proces komponowania stał się pretekstem do wyrażenia własnej indywidualności muzycznej artysty świadomego, wyrafinowanego i swobodnie żonglującego najróżniejszymi akcesoriami intelektualisty.
Autentyczność muzycznego przebiegu nie pozostawia złudzeń. Jego gra jest dokładna i precyzyjna, a jednocześnie pełna maestrii, wolna od wszelkich ograniczeń formalnych, mająca swą dramaturgię i nostalgiczne uniesienie. Umiejętność odpowiedniego kładzenia akcentów na poszczególne miary w takcie, ornamentyka, a przede wszystkim swoboda wypowiedzi sprawia, że flamenco, klasyka i jazz są jednym, idealnie funkcjonującym muzycznym organizmem.
Być może w kwestii fortepianowego tria wymyślono już wszystko, ale jeśli ktoś potrzebuje powiewu świeżości w tym tradycyjnym składzie, to „Traversuras” jest pozycją obowiązkową. Act Music ma w swojej stajni całe mnóstwo wybitnych pianistów, włącznie z naszym Leszkiem Możdżerem, ale poprzez to przełomowe wydawnictwo Daniel Garcia stawia siebie w zupełnie nowym świetle – artysty aspirującego do najcenniejszych laurów w sztuce.
