Mimo że twórczość pieśniarska Stanisława Moniuszki znana jest dzięki skomponowanym dwunastu egzemplarzom „Śpiewników domowych”, to moim zdaniem, w powszechnej świadomości Polaków nie utrwaliła się ona wystarczająco dobrze. Naprzeciw temu zjawisku wyszedł polski sekstet dęty Gruppo di Tempera z udziałem śpiewaków: Szymona Komasy i Urszuli Kryger. Artyści odkrywają na nowo ideę powstania moniuszkowskich pieśni, których założeniem była powszechność kultury wysokiej w narodzie.
Zaprezentowane wykonanie w aranżacji dokonanej przez Mikołaja Majkusiaka, to zbiór trzynastu najbardziej rozpoznawalnych pieśni Moniuszki opartych na polskiej literaturze romantycznej: Dziad i Baba, Wiosna, Dwie Zorze, Tren VI, Złota Rybka, Niedźwiadek, Znasz-li ten kraj, Przyczyna, Kotek, Kłębuszek, Kozak, Prząśniczka, Kukułka, Dobra Noc.
W wykonaniu odnajdujemy niebywałe subtelności. Pełna paleta barw zaprezentowana przez zespół i solistów, z niebywałą dbałością o spójność brzmienia tworzą niepowtarzalny klimat. Warto zwrócić uwagę na dynamikę, jaką kreują artyści. W miękki sposób prezentują ważne partie instrumentalne, nie ingerując przy tym w lirykę fenomenalnych śpiewaków. Słyszalne jest to szczególnie w pieśni Tren VI oraz w Prząśniczce. Niezwykłym kunsztem wykazuje się pianistka Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz. Z łatwością dzięki barwie i możliwościom fortepianu łączy naturę instrumentów dętych z głosem ludzkim, co prezentuje między innymi w pieśni Wiosna, wykonanej z werwą i pełnią lekkości. W utworze Dziad i Baba, Szymon Komasa nie szczędzi żartów. Przezabawnie imituje występujące w tekście postaci, co nadaje jej aktorsko-żartobliwego charakteru. Mistrzowsko Komasa bawi się swoją barwą głosu. Podobnie czyni zresztą w Przyczynie, gdzie w duecie z Urszulą Kryger, w dowcipny sposób wykonuje miłosne zaloty, które jednocześnie pełne są elegancji i smaku. Śpiewaczka w pieśni Złota Rybka prezentuje sentymentalną treść poprzez słodycz swojego głosu. Komponuje się z towarzyszącym solo w wykonaniu flecistki Agaty Igras, które w szczególny sposób zasługuje na uwagę dzięki czarującemu legato. W pieśniach Niedźwiadek i Kukułka, muzycznymi imitacjami, celnie udało się zespołowi oddać charakter tytułowych zwierząt. Nagranie zakończone jest pięknym duetem Dobra Noc, który pełen spokoju, niczym kołysanka, żegna nas z fragmentem twórczości pieśniarskiej „Ojca Polskiej Opery Narodowej”. W utworach muzycy z pełnią świadomości korzystają z podarowanego im przez kompozytora materiału, w nowym, odkrywczym opracowaniu. Z lekkością oddają klimat każdej z pieśni i tworzą poetyckie nastroje, nie stroniąc również od wirtuozerii m.in. w pieśni Prząśniczka.
Nagranie Gruppo di Tempera, Urszuli Kryger i Szymona Komasy to przede wszystkim pełna konsekwencja i zrozumienie znaczenia dzieł polskiego kompozytora. Intymność w spotkaniu z tą twórczością, podaną w tak interesujący sposób, to najwyższy rodzaj obcowania ze sztuką, a wartością dodaną zdecydowanie jest to, że jest to twórczość polska. Dla mnie, jako słuchacza, nagranie zaowocowało wspaniałą podróżą w dzieła Stanisława Moniuszki. Subtelność brzmienia, wyrafinowana interpretacja i dokładność wykonania ukazują je w nieznanym dotąd świetle, prezentując najwyższy poziom kameralistyki.
Urszula Kryger – mezzosopran; Szymon Komasa – baryton;
Gruppo di Tempera w składzie: Agata Igras – flet; Sebastian Aleksandrowicz – obój; Adrian Janda – klarnet; Artur Kasperek – fagot; Tomasz Bińkowski – waltornia; Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz – fortepian
