Album „Nonett”, najnowsze wydawnictwo zespołu ØyvindLAND pod przewodnictwem Øyvinda Frøberga Mathisena, jest jak pełnoprawny eksperyment jazzowy, który przekracza tradycyjne ramy gatunku, jednocześnie pozostając wiernym jego korzeniom. W tej ambitnej produkcji, ØyvindLAND rozszerza swoje brzmienie do nonetu, wprowadzając bogatą paletę dźwięków i harmonii, które wzbogacają każdy z utworów na albumie.
Rituale, utwór otwierający album, natychmiast zanurza słuchacza w świat złożonych, wielowarstwowych struktur muzycznych. Znajdujemy tu zarówno klasyczne elementy jazzu, jak i odważne, nowatorskie harmonie, które zwiastują to, co znajdziemy w kolejnych utworach. W Mingus, drugim na albumie, Mathisen oddaje hołd legendzie jazzu, Charlesowi Mingusowi, poprzez łączenie tradycyjnych form jazzowych z eksperymentalnymi motywami. Partie dęte są tu dynamiczne i pełne wyrazu, co tworzy szczególnie pamiętną kompozycję.
W Den Lyseblå, trzecim utworze, zespół przechodzi do bardziej introspektywnego i subtelniejszego brzmienia. Saksofon Hegdala, z jego głębokim, rezonującym tonem, tworzy przestrzeń pełną emocji i nastrojowości. Jego solówka jest przykładem wyrafinowanej techniki i umiejętności wydobycia głębi z prostych melodii. Fortepian Petersena dopełnia tę kompozycję, dodając warstwę delikatności i precyzji.
Thelonious i Modus jest hołdem dla Theloniousa Monka. Mathisen i zespół eksplorują tu charakterystyczne dla Monka rytmiczne nieregularności i dyskordancje, jednocześnie zachowując płynność i naturalność wykonania. Użycie bassklarinettu Hegdala w tym utworze dodaje niezwykłej głębi i tajemniczości, tworząc niesamowicie sugestywną atmosferę.
Fat Monkey to kolejny przykład wyrafinowania kompozytorskiego Mathisena. Początkowe partie fortepianu są wyraźnym nawiązaniem do stylu Monka, jednak Mathisen szybko wprowadza własne elementy, tworząc zaskakującą i oryginalną kompozycję. W tym utworze wyraźnie słychać wpływ Charlesa Mingusa, szczególnie w sposobie, w jaki sekcja dęta jest używana do tworzenia gęstych, intensywnych harmonii.
Zamykający album Ingen Vinger to utwór, który stanowi kontrast dla pozostałych kompozycji na albumie. Jest to bardziej spokojna, introspektywna kompozycja, w której trąbka Mathisena prowadzi słuchacza przez pełną emocji, niemal liryczną opowieść. Dodatkowo, gitara Cardasa dodaje utworowi subtelnego, ale wyraźnego akcentu, który wzbogaca brzmienie i tworzy wrażenie pełności.
Podsumowując, „Nonett” ØyvindLAND to album, który demonstruje nie tylko mistrzostwo jazzowego rzemiosła, ale także nieustającą potrzebę eksploracji i innowacji. Każdy utwór jest wyraźnie przemyślany i wykonany z niezwykłą precyzją, co świadczy o głębokim zrozumieniu tradycji jazzowej oraz o odwadze w poszukiwaniu nowych, świeżych brzmień. Album ten z pewnością pozostawi trwały ślad w historii jazzu, będąc wyrazistym przykładem tego, jak można równocześnie oddawać hołd przeszłości i patrzeć w przyszłość.
